Przychodzi taki moment w czasie przedświątecznym, że za wcześnie na niektóre dania, sprzątanie na ukończeniu lub po prostu już nie ma nic do roboty. Jeżeli jeszcze dodatkowo w "okolicy", kręcą się małolaty w postaci dzieci lub wnuków, które za wszelką cenę chcą wybadać jak daleko sięga cierpliwość starszych, to dobrze jest mieć w zanadrzu "plan awaryjny", wentyl bezpieczeństwa - dla siebie lub pociech.

Jednym ze sposobów jest zajęcie czasu np.  w ramach prac ręcznych, np. czapeczkami na choinkę.

W odmętach internetu znalazłam całkiem fajną ozdóbkę, prostą do zrobienia, nie wymagającą zbyt wielu materiałów czy skomplikowanych narzędzi. I tak jak obiecywałam, przekazuję wszystko niemal na żywo. Poniższe zdjęcia robione były od początku pracy i przedstawiają pierwsze próby, bez wygładzania i upiększania.

CO POTRZEBUJEMY - wersja podstawowa

1. Tuby po papierze toaletowym lub papierowych ręcznikach;

2. Nożyczki;

3. Kolorowe włóczki;

4. Niewielką książeczkę lub notatnik, kalendarzyk, ale najlepiej w twardej okładce - na zdjęciu widoczny jest notatnik o wymiarach ok. 9 x 15cm, przy czym istotniejszy jest ten pierwszy wymiar, ponieważ on będzie decydował o długości kawałków włóczki (o czym niżej)

Krok I - tniemy tuby na kawałki - uważam, że najzgrabniejsze wychodzą przy szerokości

2-2,5 cm

Krok II - na wybrany notatnik nawijamy włóczkę, a kiedy uznamy , że już jest wystarczająca ilość - przecinamy. W ten sposób otrzymujemy kawałki włóczki o równych długościach.

Z mojej perspektywy, taki notatnik lub książka są bardzo wygodne, chociażby na moment przecięcia - od strony otwarcia notatnika robi się idealna luka na wciśnięcie nożyczek. Jeżeli robimy sobie szersze tuby lub mamy do czynienia z tubą po ręcznikach papierowych (mają większa średnicę), warto wziąć większy notatnik, książeczkę np. o wymiarach ok. 13 x 17cm (niech "Wolna myśl francuska XVII wieku" mi wybaczy ). Jeszcze jedna uwaga - tuby po ręcznikach przeważnie są nieco sztywniejsze, co utrudnia ładne, równe obcięcie.

Krok III - przewijamy pętelki naszych włóczek na nasz fragment tuby, a następnie wolne końce przez oczko pętelki. Pętelkę prowadzimy od wewnątrz tuby. I tak do zapełnienia całego obwodu. 

Robota dla cierpliwych, ale przyznam, że działało to na mnie wyjątkowo uspakajająco. 

Po zamknięciu obwodu otrzymujemy takiego jeżyka. Żeby nadać kształt czapeczki, po prostu przewiązujemy w górnym fragmencie i możemy nieco wyrównać sterczące fragmentu włóczki , aby nasz pomponik był elegantszy. 

Uwaga. Pierwszą czapeczkę robiłam biorąc dwa kawałki włóczki, węzełki są grubsze i praca idzie szybciej (dla mniej cierpliwych), ale trudniej jest utrzymać przyleganie włóczki do tuby. Ale taka nieidealność też jest fajna. Na pojedynczych kawałkach węzełki są wąskie, łatwiej jest je zaciągnąć, więc wygląda to ładnie i równo. Myślę, że szubko i ładnie można robić biorąc do pracy po prostu grubą włóczkę 

Na początku pisałam o zestawie podstawowym, ale jeżeli ktoś tak jak ja, ma naturę zbieracza, może czapeczki ozdabiać wszystkim co wpadnie w ręce.  

W związku z tym, ze mojej szufladzie znalazło się mnóstwo drobiazgów (włącznie z oczkami, które kiedyś kupiłam, żeby naprawiać maskotki), postanowiłam zrobić "mikołajka". 

Czasami w łączeniu elementów pomagam sobie pistoletem klejowym, ale dobry klej też się nadaje. 

Poniżej efekty. Poszczególne wersje, aż do ostatecznej, choinkowej. 

DOBREJ ZABAWY :)

HappySenior