Pozwólmy naszym duszom oderwać się od ciał na widowni i zabrać się w tę wyjątkową podróż teatralną, choćby tylko na chwilę.

Ona (Monika Mariotti), aktorka i reporterka, pojechała na wschód, bo kiedyś, po cudem przeżytym wypadku, obiecała sobie, że zobaczy Bajkał, stepy i właśnie tam znajdzie odpowiedź na dręczące ją pytania.

On (Arun Milcarz), pisarz i podróżnik, zapragnął dowiedzieć się jak tam, na wschodzie, rzeczy mają się naprawdę.

Kilka lat później po raz pierwszy natknęli się na siebie na ulicach Warszawy. Okazało się, że ich osobne życiowe historie połączył pewien, żyjący osiem tysięcy kilometrów stąd, mężczyzna.

Ich wspólnie opowiedziana historia, bez reszty wciąga i od pierwszych chwil przenosi widza w bezkres zabajkalskich stepów.

Spektakl podejmuje wiele ważkich tematów jak powrót do własnych korzeni, poszanowanie przodków i ich wpływ na nasze współczesne życie. Z jednej strony porusza i skłania do refleksji, z drugiej zaś, okraszony ironicznym dowcipem prowokuje do uśmiechu. 

Scenariusz: Monika Mariotti, Arun Milcarz
Reżyseria: Monika Mariotti
Wsparcie reżyserskie: Adam Sajnuk 
Muzyka: Michał Lamża
Reżyseria światła: Artur Wytrykus
Scenografia: Maria Bartosiak
Kostiumy: Monika Skomra
Plakat: Honorata Karapuda 

Obsada: Monika Mariotti, Arun Milcarz

__

"Trudno określić gatunkowo spektakl wyreżyserowany przez Monikę Mariotti. Spektakl reporterski - reportaż sceniczny? Stand-up? Performance z prezentacją wideo i muzyką? A może wszystkiego po trochu i w ogóle nie ma potrzeby, by na siłę go szufladkować, jak to zwykle chce czynić człowiek Zachodu. Widz daje się uwieść śpiewem i tańcem Moniki Mariotti, porwać rytmowi bębna, zasłuchać w opowieści obojga artystów i przyjąć, że rytuały szamańskie przeplatają się z życiem a odnalezienie korzeni, pozwala ruszyć do przodu."

Lidia Raś, „Dziennik Gazeta Prawna”

„Słowa Baira, rozsypujące się jak szyfr aforyzmów, mogły zaistnieć tylko na ostatnim przystanku, gdzie kolej transsyberyjska zatrzymała się, ukazując tyko szum pustki stepów sięgających aż po horyzont. W oddali, gdzie nie ma nic, był Szaman – nauczyciel godnego życia i pokory wobec przodków. W tym miejscu na końcu świata zatrzymali się bohaterowie spektaklu, bardziej świadomi swojego miejsca i upływu biologicznego czasu. Dowiedzieli się, że przez trwanie należy iść długo, często zamykając oczy, by uchronić się przed próżnią i powierzchownością drogi na skróty.”

Magdalena Hierowska, Teatr dla Wszystkich

„Przede wszystkim wzrusza charyzmatyczna Monika Mariotti, aktorka i reporterka, zarazem reżyserka i – wraz z Arunem Milcarzem – współautorka scenariusza. Na scenie opowiada własną historię, co wypada niezwykle wiarygodnie, a momentami jest wręcz przejmujące. Opowiada o wszystkim z maksymalną szczerością, ale i z ogromnym zaangażowaniem.

…Chciałoby się takich spektakli na polskich scenach oglądać więcej, owacje na stojąco.”

Maja Baczyńska i Bogna Lewtak-Baczyńska, Prestoportal

"Dzięki klimatycznej scenografii, śpiewom i muzyce możemy się poczuć niemal jak w prawdziwej jurcie, a rady udzielane przez szamana okazują się dla niejednej osoby zbawienne. Jechać do Buriacji w Teatrze WARSawy? Koniecznie."

Bronisław Tumiłowicz, "Przegląd"

"Monika Mariotti potrafi skutecznie wzruszyć widza. Są takie momenty w spektaklu, bardzo poruszające, osobiste, które chwytają mocno za serce i nie puszczają."
Anna Czajkowska, Teatr dla Wszystkich

"W tym spektaklu wszystko jest jak trzeba. Łącznie z kostiumami, które Aruna stawiają w roli dzikiego, lekko postrzelonego podróżnika, a Monikę, w tej bieli, jako osobę podobną aniołowi."
Notatnik Kulturalny

"Pozwólmy naszym duszom oderwać się od ciał na widowni i zabrać się w tę wyjątkową podróż teatralną, choćby tylko na jeden wieczór."
Zuzanna Liszewska – Soloch, Teatrologia INFO

"Czy warto zobaczyć? Warto! Mentalność Buriatów to dla Polaków coś całkowicie innego, obcego i zgoła odmiennego od znanej nam dobrze narracji Zachodu. Ta sztuka przypomina o tym, że choć każdy naród jest inny, w głębi serca wszyscy zadajemy sobie te same egzystencjalne pytania. Mariotti i Milcarz zagorzale szukali na nie swoich własnych odpowiedzi."
Malwina Dutkiewicz, Pani RedAktor

Obraz wiodący: fot. Honorata Karapuda